کشتگان ازدم او زنده شدند
همچو ما زنده ی پاینده شدند
ز آفتاب نظر روشن او
ماه رویان همه تابنده شدند
بنده را بنده ی او می خوانند
زان همه بنده این بنده شدند
به هوای لب او غنچه گل
لب گشاده همه در خنده شدند
بی خبر غیبت ما می کردند
آمدند منصف و شرمنده شدند
کور چشمان که ندیدند او را
از نظر رانده و افکنده شدند
نویسنده: بیقرار(شنبه 86/7/28 ساعت 12:40 عصر)
