گنج د ردل دارم ویرانه ها باشد مکانم

 با تو سرگرمم چه غم باشد گر بی کس و بی خانمانم

 داغ پیری خورده برپیشا نی پرچینم اما

 تا دلم ازآ تش عشقی است سوزان من جوانم

 پای کوهی دامن دشتی کنار جویباری

 غم نباشد نسبت بر شاخ گلی گر آشیانم

 زندگی را لایق اند یشه وعزمی ندیدم

 من دراین گرداب همچون کشتی بی بادبانم

 آنقدر گردیده قلب من ضعیف از ناتوا نی

 که به زحمت ناله ا و را به گوش خود رسانم

 تن چه باشد پیش شمع روح غیر از سایبانی

 هر کسی خوا هد پس از خود داشتن نام و نشانی

 در دل غمد یدگان جویید بعد از من نشانم

 دوستان گرچه مرا از خاک ره کمتر شناسند

بوی مرگ عشق بر می خیزد امشب ازسر من

از سرمن از بر من ازلحاف و بستر من

از گل و لاله و از گلبن و نسرین و سوسن

بوی هجروبی وفایی خیره دارد سرمن

سخت در گوشم خزان عشق خواند هرنسیمی

ای نسیم آهسته خوان این راز درگوش کر من

راستی امشب به چشم من دگر گون است گیتی

تا شبی دارد دگر گون آسمان و اختر من

مرغ شب بینم که امشب ناله ای جانکاه دارد

یا به مرگ عشق من یا بر جفای دلبرمن

دیدمش امروز ودردستش دو چشمم دید دستی

دیدم و ازدیدگان هرگز نیامد باورمن  

بارخدایا !خود را به من بشناسان همانا اگر خود را به من

نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت بارخدایا !رسول و

فرستاده خود را به من بشناسان همانا اگر رسول خود را

به من نشناسانی حجت تو را نخواهم شناخت بار خدایا !

حجت خود را به من بشناسان همانا اگر حجتت را به من

نشناسانی از دین خود گمراه خواهم شد .

برای قائم پنج علامت است :ظهور سفیانی و ظهور یمانی

و صدایی از آسمان و کشته شدن  نفس زکیه و فرورفتن

در زمین بیداء

همانا دو مومن که با یکدیگر دیدارنموده و خدارا یاد

می کنند آن گاه فضل ما اهل بیت را ذکر می نما یند

بر صورت ابلیس گوشتی باقی نمی ماند مگر این که

آب شود تا آنجا که روح او از شدت دردی که می کشد

به التماس در می آید

هیچ مومنی شعری نسروده است که مارا بوسیله آن

مدح گوید مگر آن که خداوند برای او در بهشت شهری

بنا خواهد ساخت که هفت برابر وسیع تر از دنیا باشد

در آن جا هر فرشته مقرب و هر پیامبر مرسلی او را

 .  زیارت و دیدار خواهد کرد

آنجا که کرانه های بی کران کرانه می پذیرند آنجا که آوای ابدیت

با نورها و رنگهای درهم می آویزند آنجا که تمامی آرزوها ی خوب

جان می گیرند آنجا که رویا ها به واقعیت می رسند آنجا که همه

آفرینش پوچ می گردد آنجا که دوستی و صفا و عشق گذ شت است

و قلبهای آکنده از محبت بیگانه  بود نها میرود و شناختها محو می گردد

آنجا ترا می جویم با قلبی سوخته پراز یاد و محبت توبادلی لرزان و

چشمی گریان....ترا دوست دارم ... یک نغمه ازدل از آغازبرای همه پایانها....

در مذهب عاشقان قربانی شدن داوطلبان اولین شرط است برای

دوست داشتن

همه هستی من آیه ی تاریکی است . که ترا در خود تکرار کنان

به سحر گاه شکفتن ها و رستن های ابدی خواهد برد......

من در این آیه تورا آه کشیدم ......

من درآیه تورا به درخت و آب و آتش پیوند زدم ....

من از تو می مردم اما تو زندگانی من بودی

تو بامن می رفتی تو در من میخواندی

وقتی که من خیابانها را بی هیچ مقصدی می پیمودم

تو با من می رفتی تو درمن می خواندی

تو از میان نارون ها کنجشگهای عاشق را

به صبح پنجره دعوت می کرد ی

وقتی که شب مکرر می شد وقتی که شب  تمام نمی شد    

تو دستهایت را می بخشیدی تو چشمهایت را می بخشیدی

تو مثل نورسخی بودی تو لاله هارا می چیدی 

تو گوش می دادی اما مرا نمی د یدی    

بیچاره پسرها اگه تیپ بزنن برن بیرون میگن با کی قرار داری؟ اگه لباسهای معمولی بپوشن میگن اصلا سلیقه نداری اگه زیاد بگن دوستت دارم . میگن باز چه نقشه ای تو سرته اگه نگن دوست دارم میگن پای کس دیگه ای وسطه اگه زیاد بهشون زنگ بزنی میگن اعتماد نداری اگه یه مدت زنگ نزنن میگن سرت خیلی شلوغه اگه تو خونه زیاد بخندن میگن لوس شدی اگه نخندن میگن چه مرگته عاشق شدی اگه شام بخوان میگن همش به فکر شکمتی اگه شام نخوان میگن چی کوفت کردی

  : مرا صد بار از خود برانی دوستت دارم به زندان خیانت هم کشانی دوستت دارم چه سود از مهر ورزیدن چه حاصل از وفا کردن مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم 

خدایا به آنان که ادعای عاشقی تو را دارند بیاموز که بزرگ ترین گناه شکستن دل

آدمیان اس  

سه چیزپایدارنیست مال بی تجارت و علم بی بحث و ملک بی سیا ست

متکلم را تا کسی عیب نگیرد سخنش صلاح نپذیرد

اگر شب ها همه قدر بودی شب قدر بی قدر بودی

دشمن ترین دشمن تو نفس توا ست که میان دو پهلوی توا ست

: یاد گرفتم که عشق با تمام عظمتش دو سه ماه بیشتر نیست،یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله،یعنی دو خط موازی که هیچوقت به هم نمی رسن،یاد گرفتم در عشق هیچ کس به اندازه خودت وفادارتر نیست، یاد گرفتم همون قدر که محبت کنی همون قدر ارزشت کم میشه،و یاد گرفتم که هرچه عاشق تر...تنهاتر...

راستی دنیا چه غریبه کار آدماش فریبه، واسه کشتن مسیحا هر درختی یه صلیبه دلمون خیلی گرفته س دردمون خیلی بزرگه، گرگا تو لباس میشَن هر سگ گله یه گرگه، زین و اسبمونو بردن نذارین راهو بدزدن توی این شبای وحشت نکنه ماهو بدزدن ! بعضیا چه پر ستاره بعضیا چه بی فروغن بعضی آدما فرشته بعضی آدما دروغن زندگی یه انتخابه میشه خوب بود ، میشه بد بود باید عاشقونه پر زد باید عاشقی بلد بود."

        صدای بغزش تو می آید از کرانه دور

        طنین هق هق من می رود به همراه باد

        نه در کلام تو یک وا ژه بلیغ سرور

       نه در روایت من یک نشان زگفته شا د

       بگو چه چاره کنم؟

       که من زچنگ جدا یی نمی شوم آزا د   

       که هر چه ناله برآ رم نمی روی ا ز یاد

       تو در سرای غمت خفته ای به شهر غریب

       منم به خانه خود در حصار تنها یی

       نه در کویر خیالم امید دیدن تو

       نه در خزان تنم قدرت شکیبایی

      تو ای ملامت محض ...چگونه پر کشم

      که درمیانه ما کوه وصحرا هاست

      بیا زدور بر احوال خویش گریه کنیم

      چرا که فاصله ما به قدر دریا هاست

      در آخرین پیغام به لحظه بدرود

      زپیک نسیم شنو های های غربت من

      خداکند که به دیدار یکدیگر برسیم

      وگر به من نرسیدی بیا به تربت من